4798

Prima nacht en dito ontbijt in Dornrös'chen, planten weer ingeladen en langs Darmstadt met het veerpont de Rijn over, want een eend hoort op het water! Somber en koud weer, echter halverwege de dag klaart het op en kan het dak open, ondanks de slechte voorspellingen.
Via Limburg aan de Lahn, door het aantrekkelijke Westerwald naar de vaderlandse geschiedenis in Dillenburg, de geboortegrond van onze Vader des Vaderlands. Het slot waar hij geboren, opgegroeid en, nadat hij door de Spanjaarden vogelvrij was verklaard, naar is uitgeweken is door de Fransen tijdens oorlogstijd in de 18e eeuw aan gort geschoten, maar ter herinnering aan onze Willem de Zwijger is in de tweede helft van de 19e eeuw binnen de ruïne van het slot een toren opgericht, waarin nu een museum is gevestigd met een overzicht van het leven van Willem van Oranje, de 80-jarige oorlog, de Oranje-Nassau dynastie doorlopend tot Willem-Alexander en Maxima. Daarbij zijn kopieën te zien van bekende standbeelden en schilderijen e.d. van Delft en Den Haag.
Lang geaarzeld of er gekampeerd kon worden, maar de matige weersverwachting en de afwezigheid van een camping binnen een straal van 50 km volgens de Tomtom brengt me naar een Gaststube, zeg maar bruin café dat ook kamers verhuurd. De geringeloorde kroegbaas en zijn getatoëerde echtgenote ontvangen me wat afstandelijk en de aanwezige (stam)gasten bekijken me argwanend. De planten krijgen water en de auto staat recht onder het balkon van mijn kamer, zodat ik in elk geval de nieuwsgierige en brutale dorpsjeugd, voordat ze verder gaan dan elkaar te laten zien hoe gemakkelijk de vering van een eend in werking gezet kan worden en daarbij het voor mij inmiddels overbekende kraken van de veerpotten laten klinken, direct na het horen van dat geluid vanaf het balkon in krachtig Nederlands vermanend toe kan spreken waarbij ze onmiddelijk afdruipen.
Achteraf was kamperen mogelijk geweest, want de buien hebben gewacht tot de volgende ochtend en begeleiden mij onafgebroken tot aan de finish van het NK wielrennen in Kerkrade, waarbij de eend (en ik) in beeld moeten zijn geweest bij het TV verslag in een van de laatste bochten die leidt naar de Grensstraat. Nikki Terpstra zette bij het zien van de eend nog even aan om wat later gelauwerd te kunnen worden.
Daarvoor, op weg naar ons schone Limburg, even ten zuiden van Bonn, weer de Rijn over met een pont en een bezoek gebracht aan het schilderachtige Monschau, en ondanks alle verboden, de immer afdrukkende Japanners en overige onder paraplu's verscholen toeristen tegen de huisdeuren dwingend, weet ik mij met de eend door de smalle straatjes te wringen (het leek Guaro, een ooit met een huurauto, schademakend, bereden pueblo blanca in Andalusia, wel) en voldaan, maar met het water in de handen, uiteindelijk fiks bergop de Belgische grens te halen.
Altijd al geïnteresseerd in de historie van grenzen, is dit stuk België een lustoord. Het Duitstalige deel, met dan een strook Waals terrein van 2 km, waarin het voormalige, tot 1919 onafhankelijk, Neutraal Moresnet (zie www.moresnet.nl of www.grenspalen.nl voor de achtergronden) voert naar het drie, en tot een eeuw geleden, vier landen punt bij Vaals. In Mechelen stopt de regen en mijn reis voor die zondag.
Via Tienen, tussen Maastricht en Brussel op de taalgrens in België, waar ik stop bij de nevenvestiging van de 2CV Club de Cassis, die originele onderdelen levert, nieuw geproduceerd met oorspronkelijke mallen etc, is gevestigd, om wat vervangende onderdelen als verteerde rubbers en slangen, wat gebarsten knopjes en panelen, een verbogen stang van de achterklep, (die de generatie van nu niet als dusdanig herkent en denkt dat 50 jaar geleden er al veersystemen werden gebruikt die je voor het sluiten van de klep eenvoudig door kunt duwen......) aan te schaffen. 25 km later realiseer ik me dat ik van de daar geparkeerde, vrijwel identieke 2CV, slechts een fractie lichter geel en met een klassiek dashboard, verzuimd heb een tweelingfoto te maken.

Na bijna 4800 km, slechts een halve liter olie, 275 liter brandstof, en ca 25€/dag aan uitgaven, die ik thuis niet gemaakt zou hebben, ruim ik de auto uit, verwijder de rubberen matten om de bodemplaat en voetenbak te kunnen laten drogen en zet de eend in de garage. Een eend, die boven verwachting en zonder noemenswaardige problemen, mij drie weken rondreizend in Europa onvergetelijk vermaakt heeft!