Geen pas te vreemd voor mij en mijn eend

Woensdag, prachtig weer, belandt in Flaach, ten noorden van Zürich aan de Rijn, rustige camping, maar toch...Donderdag vlot op weg, eerst maar even na zo'n 50 en 20 jaar voor de derde maal de Schaffhausener Rheinfall bezocht, geen spat (!) veranderd. En ook even naar Büsingen een topografische bijzonderheid, gelijk Baarle. Een exclave van Duitsland, geheel omgeven door Zwitsers grondgebied, maar in tegenstelling tot wat wij als Nederlanders/Belgen menen te doen, geen toeristische attractie, naar me blijkt. Kijk eens op wikipedia voor details, is het lezen waard. De Tomtom ingesteld op de volgende etappeplaats, Meiningen in het Berner Oberland, de kortste route zonder snelwegen, leidt me langs idyllische wegen. Meermalen de Rijn en de Duits-Zwitserse grens passerend, met fraai gebouwde en onderhouden bruggen. In de verten duiken de Alpen op met prachtig witte wolkenpartijen boven de toppen, vergezichten als ansichtkaarten. En natuurlijk de daarbij horende bergpassen. Het remmenincident van de eerste dag gedachtig start ik behoudend aan de eerste pas, bergop in zijn 2, fototje bovenop (1550 m), en behoedzaam naar beneden. Maar we hebben er zin an!; zelfs de steile, door Marnix van de Tomtom, gedicteerde landweggetjes blijken voor motor, versnellingsbak en remmen niet eens een uitdaging. Via de landelijke route Meiringen bereikt, met de nog steeds machtige gletschers boven me, is er na het opzetten van de tent, -waar de aanwezige kampeerders mijn leeftijd ver te boven gaan, mogelijk zelfs die van mijn broer, wie niet grijs of wit is, is kaal-, voldoende tijd voor een bezoek aan het Sherlock Holmes museum. De legendarische creatie van Sir Arthur Conan Doyle beleefde hier, in wat zijn laatste zaak zou moeten zijn, een door de lezers niet geaccepteerde dodelijke val in de Reichenbach waterval, een deus ex machina diende te volgen. GTST avant la lettre! Meiringen is zodoende een bedevaartsoord geworden voor de vele, met name Japanse fans, die hier dan ook met camera, krankjorem petjes, parasolletjes en mondkapjes, royaal vertegenwoordigd zijn. Het dorp vaart er wel bij.
Morgen, vrijdag, lijkt voorlopig de laatste mooie dag te worden. Goed weer voor de grootste uitdaging, de Grimselpas. Zo'n tweeënhalf. uur naar Zermatt, voldoende tijd over voor toerisme hier in de buurt, en dat is er voldoende.
Naast uurwerken, bankzaken en kaas, hebben de Zwitsers een ander identificerend hoogtepunt. Zo'n 30 jaar geleden bij Sion in het Rhonedal, gister bij Flaach onder de aanvliegroute van Kloten (Zürich Airport) en ook nu, zijn campings gelegen nabij de landingsbanen van (militaire) vliegvelden, de warmte van de straalmotoren voelbaar.
Na overleg, blijkt dat ik vooralsnog geen gebruik hoef te maken van de vliegvelden om bijstand te verlenen aan het ongevalsslachtoffer thuis; de, oprecht, aangeboden hulp, blijkt voor nu niet nodig, maar het aanbod geldt. Sterkte! Ik zal alles heel proberen te houden :-).