even vakantie

Zondag onder dichtbewolkte hemel vertrokken uit Zermatt, prima ontbijt voor weinig aangeboden door dezelfde serveerster in het restaurant waar ik daags tevoren mijn portemonnaie, na een kwartier teruggekeerd op mijn schreden, vriendelijk van haar overhandigd kreeg, (was wel even schrikken). Druilerige regen in het Rhonedal van af Sion, de kapel van St Appolonia (de beschermheilige van de tandartsen) had ik al eens bezocht, en richting Martigny klaarde het op zodat aan de voet van de col de Forclaz het dakje open ging. Deze pas en de daarop volgende col des Montets een onafgebroken aaneenschkeling van pittige, steile (haarspeld) bochten, dat ik ooit eens (29 jaar) geleden zonder kettingen besneeuwd in de winter heb gereden!. Chamonix bezorgt me een warm gevoel van herkenning en ik denk. weer aan het halfgesloten, met electriteitsdraad bijeengehouden, ouderwetse gondeltje naar de Brevent, en de tuimeling daarna met door 100 m tiefschnee terug omhoog klimmen.
Af en toe dreigend en dan weer volop zon ga ik over de route des grande alpes de col op in het massif d'Aravis en net over de top, na de koffie in de zon, met la Cluzas in het zicht is het ineens zwart, onweer, hagel, noodweer, iedereen zoekt een plek langs de weg. Het wordt minder, maar houdt niet meer op, een noodgedwongen sanitaire stop bezorgt me, schuldloos, doornatte kleding. Richting meer van Annecy, met paraplu het chateau van st Bernard en het fort de Tamie -door de regen geen geslaagde foto's- op de top van de gelijknamige col, bezocht en richting Chambery. Uiteindelijk na bijna 50 km landweggetjes zonder overnachtingsgelegenheid beland in een gesloten bar/restaurant met ouderwetse chambres. Voor een maaltijd nog eens 20 km rondgetuft en ditmaal echt moe terug in het café meteen plat en in slaap. Voor het ontbijt nog even teletekst: slecht weer blijft boven lijn Bordeaux Lyon, met zelfs de eerste sneeuw boven 1700 m!, da's niks, Tomtom zegt dat het nog geen 5 uur rijden is naar de Ardeche, met mooi weer (28 gr C) in het vooruitzicht, beter dan regen en kou in Jura of Vogezen. Dus plannen gewijzigd en het stuur om. Met recht, want in de bergen verwacht je wenden en keren, maar de Fransen hebben het rondpoint tot cultuur gemaakt, je wordt gek van de rotondes. Tomtom vindt prachtige wegen langs eindeloze rijen notenbomen (noix de Grenoble ) wijngaarden van de cotes du Rhone, en triest knikkende zonnebloemen, leidzaam wachtend om tot olie geperst te worden.
Bij de Nederlandstalige vrouw van de VVV, een nederlandstalige lokale campinggids gehaald en achter de 80% van de rondrijdende auto's voorzien van NL kentekens bereik ik de geselecteerde camping, met WIFI volgens de brochure, en een telefoonnummer als receptie. De telefonische gesprekspartner meldt me eerst in het begin van de avond met zijn kano's weer terug te zijn, en stelt voor de tent willekeurig een plaats te geven op de nagenoeg verlaten camping en maakt me uren later duidelijk dat de wifi niet werkt, (of hij het te veel moeite vindt me een inlogcode te geven), hij geen zin heeft me in te schrijven. en geen vriezer meer aan heeft staan of zal zetten voor de koelelementen, et. .. a demain! Blijkt vervolgens ook nog eens dat ik niet voor niets wat conserven als noodrantsoen bij me heb, want de Intermarché est fermé le lundi après midi: journée annuel des employées. De volgende ochtend veel kabaal van kano's die over de kiezels de Ardeche in gesleept worden, luidruchtige jongelui, high van marihuana, een campingbaas die me niet ter wille is doet me besluiten af te zien van een beoogd langer verblijf. ik ga rustiger oorden vinden. 50 km verder op in de Cevennen (Gard) tref ik een camping aan de Cèze, 60+ doelgroep, wifi, en vriendelijke receptie, alhoewel de Mirages boven me oefenen, voor een Navo actie?
Hier maar even de weersontwikkeling afwachten en dolce far niente. ...
Even geen spectakel dus...